Dagboek van Figaro - 4

Vandaag was er een mensensamenkomst in ons domein.
Zoveel mensen bij elkaar, dat is geen kattepis.

Rambo was nog banger dan ik, maar dat zal hij niet toegeven. Hij ging er als een haas vandoor. Ik verstopte me achter de omheining. Daar kon ik het mensengejank horen. Dat was een hels lawaai. Daarna werd het wat rustiger. Ik spitste mijn oren en luisterde naar het gerammel van hun eetbakken en rook die rare geur van dat zwarte water dat ze drinken.

Vervolgens begonnen ze rond te snuffelen in ons domein. Overal verspreidden zich vreemde geuren in de lucht, alhoewel sommige wel lekker roken, net kattekruid. Ik werd nieuwsgierig naar wat ze daar deden en klauterde bovenop de schutting om alles van op een veilige afstand te beloeren. Een beetje de kat uit de boom kijken dus. Die meute stond daar nu te staren naar mama's kleintjes. Alsof ze nog nooit een kat hadden gezien. Nu ja, om eerlijk te zijn, ik kijk er ook wel eens graag naar.
Daarna liepen ze allemaal het mensenhuis binnen.

Eindelijk was het weer rustig. Ook Rambo kwam op zijn sokken aangelopen en we rollebolden wat in het zand. Wij, katertjes, zullen nog vele kattelevens nodig hebben voor we die eigenaardige mensen zullen begrijpen.
-